لطفا اینا را به شوهرم بگید

این آقایون چرا زندگی همه رو کوفت کردن

نمیدونم چی باید بگم واقعا

غصه نخور این قصه پرغصه حداقل نصف خانمهاست،تنهایی که با ازدواج سنگین تر وسخت ترشد منم مثل شما به این دردمبتلاهستم

چه جالب منم مثل همین صندوقچه خاطرات رو دارم البته برای من صندوقچه نیست پراکندس ایده خوبی بود یه صندوقچه درست کنم،منم اولین موهایی که کوتاه کردم اولین ناخنهایی که گرفتم عکسای سونوگرافی گیفتای تولداش عکسای تولداش اولین لباساش همه روبراش یادکاری نگه داشتم

دل منم خیلی گرفته همیشه تنهام وحس میکنم باهمین دردتنهایی میمیرم فقط همیشه دلم میخاست پسرم انقد بزرگ شه که بهم نیازنداشته باشه یعنی همیشه دعام این بوده پسرم زیر تابوتمو بگیره وبعدش هم هرچی که براش تلاش کردم وزحمت کشیدم حداقل برسه به دست بچه خودم قبل ازابنکه زن دیگه ای چنگ بندازه به زندگیم خداروشکر پسرم درآستانه ۱۰سالگیه دیگه از آب وگل دراومده