رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
دردیست غیرمردن،کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم، کاین درد را دوا کن
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
تو تا ابد بغض میون خنده هامی
دردیست در این سینه که همپای جهان است
تو که نیستی من از کی نشونیتو بگیرم
به تو نامه می نویسم نامه ای نوشته برباد
که به اسمت چو رسیدم قلمم به گریه افتاد
گویند خدا همیشه با ماست ای غم نکند خدا توباشی
من پریشان تر از آنم که تو زخمم بزنی
چه ها با جان خود، دور از رخ جانان خودکردم
مگر دشمن کند اینها، که من با جان خود کردم
طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط میگفت، خود را کشتم و درمان خود کردم
دیدمش گفتم منم نشناخت او
هر آنچه خواستم نیامد به دستم
امشب برایت بغض من کل می کشد محبوب من
حتی اگر هم نشنوی من دوستت دارم هنوز
ای همیشگی ترین عشق در حضور حضرت تو
ای که می سوزم سراپا تا ابد در حسرت تو
شده دردی به دلت ریشه کند، آب شوی؟ همه شب باغم دلتنگی خود، خواب شدی؟ شده آیا که غمی ریشه به جانت بزند؟ گره در روح و روانت، به جهانت بزند؟ گره ات کور شود غم به روانت برسد؟ شده دلتنگ شوی چاره ای نیایی جز اشک؟ من به این چاره ی بیچاره دچارم هرشب......
اگر مرگ به سراغم آمد و هنوز همدیگر را ندیده بودیم فراموش نکن که من خیلی دیدنت را آرزو می‌کردم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
