چمون بود شوهر کردیم

ما خاهر برادر  زیاد بودیم ی جورایی با اولین کسی که سرراهم اومد و عاشق هم شدیم ازدواج کردم . کاش ی روز چشم باز میکردم میدیدم تو همون خونه پدرمم و مجرد . با هیچکس ازدواج نمیکردم تا آخر کنار مادر مهربونم میموندم . 

بعد خانوادم بهم میگفتن دخترای مجرد تا یه سنی احساس خوشبختی میکنن بعد از ۴۰ سالگی به شدت پشیمون میشن و احساس پوچی میکنن ، مثل زهره فکور صبور که خودکشی کرد 

بعد تو آشناهامون یه دختر ۳۵ ساله که مهندس بود و تحصیلات و شغل عالی داشت میگفت حاضرم مدرکمو بدم ولی فقط ازدواج کنم 

یکی دیگه دکترای فیزیک داشت و ۳۵ سالش بود میگفت وقتی تو تلوزیون یه خانم با دو تا بچه کوچیک میبینم حسرت میخورم ... 

یکی دیگه هم میشناسیم با فوق لیسانس شیمی از دانشگاه سراسری زن یه مرد که طلاق گرفته بود و دو تا بچه داشت شد !!! 

خانوادم میگفتن سنت از ۳۰ بگذره از ازدواج نکردنت پشیمون میشی در حالیکه خاستگار خوب هم نیست ..‌ 

ببخشید انقدر تو تاپیکت نظر میدم

ولی این سوالیه که ذهن منم خیلی درگیر کرده ... واقعا دخترای مجرد بالای ۳۵ سال احساس بدبختی و پوچی دارن ؟ واقعا همه باید ازدواج کنن ؟