سلام. من برای عید چیزی نخریدم. تا الان که 37 سالم تموم شده اصلا یادم نمیاد خرید عید کرده باشم. یا مثلا عطر و ادکلن یا لباس برند یا خرید از پاساژ و بوتیک داشته باشم.
ما همیشه ی خدا تو قناعت بودیم. همیشه والدینم میگفتن نداریم.ا ز بس که بی لباس بودم، رفتم خیاطی یاد گرفتم. کم کم پارچه گرفتم و دوختم. مانتو شلوارها و مقنعه هام رو خودم دوختم. لباس تو خونگی هم خیلی معمولی میپوشم و شاید سالی دو تا تی شرت و شلوار که ست هم نیستند. بعد که سرکار رفتم گفتم دیگه تموم شد، دوران قناعت و لباس درست و حسابی نداشتن تموم شد. حالا میرم چیزای شیک میخرم و به خودم میرسم و شاد میشم و برای خودم جبران میکنم. باشگاه میرم، لاغر میکنم، سینما میرم، گوشیم رو عوض میکنم، لپتاپ میخرم و...
الان هم سر کار میرم ولی باز هم همون وضعه. باز هم قناعته. چون بیمار دارم و خرج دارو میکنم. و دارو هم خیلی گرون شده. الان استرس این رو دارم که بتونم داروها رو تهیه کنم یا نه، و دیگه مهم نیست که فلان لباس و کیف و اندام رو دارم یا ندارم.
میخوام بهتون بگم که غصه ی نداشتن لباس رنگارنگ رو نخورید. غصه ی نداشتن چند جفت کفش و ست کردن رو نخورید. گول ظاهر شیک و پیک مردم تو خیابون رو نخورید. اوقات خودتون و همسر یا والدینتون رو با بهانه گیری تلخ نکنید.
خدا کنه همیشه سلامت باشید. سلامتی که نباشه، یعنی هیچی نیست و خیلی سخته.
