یعنی دیوونه شدم

سنم کمه و خانوادم قبول نمیکنن که وضعیتم خوب نیست

نمیدونم

هرچی که هست بدجور کلافه ام کرده

از بچگی تحت فشار بودم یادمه دست خودمو با پرگار سوراخ میکردم هنوزم جای زخمش مونده

یه مدت وقتی ۱۲ سالم بود خیلی تحت فشار بودم از اونموقع انگار شروع شد،دو سه سال خوب بودم الان بدتر شدم

وقتی میخوام انجام ندم یا یادم می‌ره و انجام نمیدم یه اتفاق بد برام میوفته و علاوه بر اونا یه چیز جدید میاد سراغم 

کتابم بخوام بخونم حس میکنم بدتر بشم چون اگه یه جاییش رو غلط بخونم باید اون جمله رو ۹ بار بخونم

متاسفانه کسی درکم نمیکنه

راستش من رشته ام گرافیک رایانه بود امسال

و برای رشته ام لپ تاپ لازم بود ولی مدرسه هنوز اجبار نکرده بود 

که حتماً داشته باشیم

از طرفی خودم حال روحی خوبی نداشتم که بخوام درس بخونم

برای همین چون میدونستم خانواده ام پول ندارن که لپ تاپ

بگیرم،به خانواده ام گفتم که حتماً باید داشته باشم

اما نتونستن برام بگیرن یا نخواستن

منم چون توان درس خوندن رو نداشتم گفتم چون لپ تاپ ندارم

ترک تحصیل میکنم و بالاخره راضی شدن که ترک تحصیل کنم

البته لپ تاپ واقعاً لازم داشتم و هنوزم اگه درسم رو ادامه میدادم 

مدرسه میگفت که بخریم

اما مشکل و اضطراب من از اینه چون معاون مدرسه یکی از

آشناهامون هست همش ترسم از اینه که یوقت به مامانم بگه که لپ تاپ واجب نبوده 

از وقتی که ترک تحصیل کردم همش به این موضوع فکر میکنم

استرس میگیرم و حمله عصبی بهم دست میده