همیشه توی دوستام و خانوادم منو به عنوان یه آدم مودی می‌شناسن یعنی بیش از حد یهو خلق و خوم عوض میشه تو یه سری موقعیت های جدی شادم ولی سر یه مسائل کوچیک و بی اهمیت یهو میزنم زیر گریه و دیگه اون لحظه نمیدونم چیکار میکنم یه نفرین ها و حرف های زشتی میزنم که دودقیقه بعدش از خودم خجالت میکشم تا همین چند وقت پیش میگفتم شاید به خاطر هورمونامه یا مثلا چون نزدیک پریودم و هر دفعه یه بهونه می‌آوردم ولی الان جدی فکر میکنم یه چیزیم شده از آدم های مورد علاقه زندگیم یهو بدم میاد طوری که دلم میخواد بزنمشون و تو شاد ترین موقعیت های زندگیم یهو یه غم عجیبی میاد تو دلم کلا خیلی عجیب شدم تا همین چند وقت پیش که روانشناس میرفتم میگفت لب مرزم یعنی یه ذره فاصله دارم تا اختلال دوقطبی و شخصیت مرزی ولی الان که سرچ کردم دیدم بعضی علائمش شبیهم نیست دلیل اینکه الان تداپیست اینه که دیگه جلساتش برام تکراری شده من فقط از روزم میگفتم و اون میگفت آفرین و بعد تموم میشد میرفت شاید باورتون نشه ولی همین چندروز پیش سر یه دعوای کوچیک یهو به سرم زد یه بلایی سر خودم بیارم کلا فقط کافیه اطرافم یک محرک باشع که یهو به هم بریزم میخوام نظرتون رو بدونم به نظرتون عادیه یا من الکی به خودم برچسب میزنم؟
تا یه حدیش طبیعیه تو این مملکت
تو بچگیم اینطوری نبودم خیلیی عادی و تازه آروم بودم ولی الان انگار مثل بچه ها شدم فرض کن شیرینی مورد علاقم تموم بشه میرم خونه گریه میکنم
به نظرم زیاد عادی نیست ولی در حد برچسب زدنم نیست، ما در حدی نیستیم که بتونیم در این شرایط نظر بدیم ولی پیشنهاد می کنم علاوه بر روانشناس پیش یه دکتر طب سنتی معتبر هم برو (تاکید می کنم معتبر باشه) شاید از لحاظ تغذیه یا نظم بدنت چیزی بهم ریخته
عزیزم ازتون. خواهش میکنم لطفا دوستیمو قبول کنید یا اگه از این خانم‌هایی هستین که به درخواست دوستی حساسن خب می‌تونید بعد قبول کردن درخواست لغو دوستی بزنین شماره تماس نیستش که بدین دیگه تموم بشه نهایت یه لغو دوستی می‌زنین حالا شاید از اون دسته نیستین که حساسن اما چون برام مهم بود گفتم بگم ترجیح میدم توی خصوصی باهاتون صحبت کنم ما اگه نمی‌شه همین جا می‌تونم بگم ولی بهتره تو خصوصی باشه لطفاً اگه پیاممو دیدین حتماً بهم جواب بدین منتظرم ممنونم 😓
