(واسه این گفتم همجنس چون خیلیا فکر میکنن میگم تو رابطه بودن با جنس مخالف منظورمه)
خودم اینجور بود که نه نامزدی نه عقدش نه عروسیش اصلا منو خبر نکرد جوریکه همکلاسی یک سالم گفت دیدی منو دعوت نکرد گفتم چی میگی تو منو دعوت نکرد و پشمای رفیقم ریخت چون رفاقت نه ساله با اون دختره داشتمو دیگه مثل سابق باهاش نشدم ارزوی خوشبختی واسش کردمو دیگه تمام شد رفاقتمون خیلی نامرد بود
جیندا بود
با کسی که باهم تو رابطه بودیم بهم خیانت کردن
خونواده نرمالی نداشت خواهرش تو همه چی فضولی میکرد گوش پدر مادرشو پرمیکردخونواده رفیقم روستایی بود و باتفکر متفاوت رفیقم اومد شهر کلا ازهمه نظر تغییر کرد پوشش اخلاق همه وهمه این خواهرشم اینقد گوه خوری کرد بعد ده سال دیگ رابطمون کمتر و کمتر شد تا ک قطع شد
زمانی که کرونا گرفتم بجز یه پیامک دیگه هیچ خبری ازم نگرفت ببینه مردم زنده ام
تموم نشده ولی خوب الان چند ساله صحبت نکردیم از حال هم خبر نداریم
دیگه مشغله زندگی و بچه و بودن تو دو شهر متفاوت طبیعیه
وقتی بچه اش بدنیا اومد یه آدم دیگه شد ، از مقایسه هاش و خوردکردنهای بیدلیل و حسادتهاش خسته شدم خودم روابط رو برخلاف میلم کم کردم با اینکه خیلی دوسش داشتم
طوریکه مثلا زنگ میزد تخم مرغ داری ؟ میگفتم اره میگقت گوجه میارم املت بپزیم شب نشینی داریم تاصبح با همسرش میومد و تا صبح در عین سادگی خوش میگذشت ولی حسادت کورش کرد قلبشو تیره کرد
..
چهارتا بودیم یکیمون رفت شهر دیگه اون دوتا هم باهم .... بودن کلا من حالت تهوع میگرفتم
یه موردش این بود که که دورانی که پارتنر و دوست پسر و این چیزا خیلی خیلی بد محسوب میشد، دوستم عقد کرد، شماره منو داد دوست پسر سابقش، که دست از سر خودش برداره، اینم که بدجور برای من مزاحمت ایجاد میکرد و روح و روانمو بهم ریخت
دومین مورد هم که همبن چند سال اخیر بوده، من دکتری قبول شدم
دوستم حسودی کرد، بهونه اورد که ما علائق مشترک نداریم، بیا کات کنیم
ازدواج کرد یعنی به محض گرفتن دوست پسر دیگه محل من نذاشت بعدم با همون پسره نامزد کرد و عقد و عروسی خب من ناراحت شدم ولی میگم حتما حق داشته اون پسره براش منفعت داشته من نداشتم
