سلام دوستان
من به جایی رسیدم که با تمام وجودم مطمنم باید طلاق بگیرم
تو تاپیکهای قبلیمم کامل توضیح دادم
مطمنم تو این زندگی بمونم از شدت خشم و حرص و ناراحتی وووو یا سرطان میگیریم یا راهی تیمارستان میشم
مطمنم تو این زندگی موندنم عاقبت خوشی برام نداره
الان که بعد سیزده سال زندگی دارم خودمو نگاه میکنم میبینم در این حد نابود شده ام
پیش خودم میگم دیگه بازم تو این زندگی بمونم . چند سال دیگه چی میشم!!!
مطمنم ۴۰ سالگیو نمیبینم🥺
ولی برای بعد از طلاق مغزم قفله
هیچ تصوری ندارم و این باعث شده بترسم و ایست کنم ....
خانواده ام زنده هستن . ولی فرض رو بر این بزارید که نیستن !
من خودمم و یک دختر ۷ سالم
زندگیه یه زن و دختر تنها چجوریه؟ خیلی ترسناکه؟
اینم بگم درامدم در حدی هست که از پس خودمو دخترم بتونم بر بیام و مشکل مالی نیست
