یادمه همیشه رانندگی برام یه عقده شده بود .
وقتی پشت رول میدیدم خیلی ادمهای دربوداغون تر رانندگی میکنن برام خیلی ضجر اور بود ..
خانواده خودم زیاد مهم نبود اما برای خانواده همسررم چرا بشدت مهم بود ..
خلاصه تو ۳۳سالگی گواهی نامه گرفتم و چون تازه استخدامی قبول شده بودم برای همه سوال بود چرا فلانی رانندگی بلد نیست و این منو به شدت بهم میریخت .
اینم بگم ادم خنگی نبودم دکتری رو سراسری قبول شده بودم اما رانندگی رو اصلا نمیتونستم فقط و فقط باشوهرم که اونم غر میزد .
تا اینکه حسابی به شوهرم پیچیدم برام ماشین بخر اونم زیر بار نمیرفت اما کم کم قبول کرد .
اولین روز رو یادم نمیره روبروی ادارمون اورده بود برای ماشین کفپوش بزنه من بهش گفتم که ماشینو بزار من خودم میبرم خونه !
گفت مطمعنی گفتم اره ....
تا کارای ماشین تموم بشه و داره تعطیل بشه دستام همه میلرزید ...تهوع داشتم
زجر✓
اما گفتم من باید رانندگی یاد بگیرم الان بهمونم چیه ؟!!!من ماشین دارم ...
ایه ۸۰سوره اسرا معجزه میکنه «رب ادخلنی مدخل صدق و الخرجنی ...»خدا رو به این ایه قسم دادم و رفتم ...دیدم کسی باهام کار مداره همه دارن رانندگی خودشونو میکنن ....
خب
رفتم جلو دیدم ای دل غافل ،به میدون رسیدم ،قبلشم سر پل شسب دار بود ...اون روز وزیر اومده بود از پل بازدید کنه انچنان شلوغ شده بود حد نداشت همه تو هم تو هم میرفتن ،مینی بوس ماشینهای سواری بزرگ و ....و من اون رو تونستم مدیریت کنم .
بعد از اون ترسم خیلی کم شد ..خیلی ...
الان تقریبا یه ماهی میشه از اون روزا گذشته ...خدایا شکرت
موفق باشی عزیزم
