بامادرشوهرم قهرم

من هم با خانواده همسرم ارتباطی ندارم ولی پسرام هفته‌ای یک روز میرن اونجا و من مشکلی ندارم. حقیقتا اونها هم دخالتی توی تربیت بچه‌ها ندارن.

راهی نیست که آشتی کنید؟؟ چون اینجوری خیلی سخته. هم شوهرت دلش میخواد یکی همراهش باشه، هم اونا دلشون میخواد نوشون رو ببینن، هم شما این وسط آزرده میشی. 

بعد چون خیلی بهم نزدیک هستید این کار رو سخت تر کرده. بنظرم اگه امکانش هست یه شرایطی فراهم کنید که دم عیدی آشتی کنید و خودتونم باشید اونجا. لازم نیست صمیمی بشید ولی اینجوری ارامشت بیشتره 

تا جایی که سعی مزکنی هر روز نفرست از یه روز درمیون شروع کن بعد کم کم کمترش کن چون بزدگتر شد دیگه نمیتونس جلوشو بگیری تو خونه هم سرگرمش کن دیگه بهونه اونجارو نگیره

من بودم اصلا بچه رو نمی‌ذاشتم ببینن 

یعنی چی که با تو ارتباط نداشته باشن اما با شوهر و بچت خوش و خرم ارتباط داشته باشن

اینوری تو رو دارن بی‌ارزش میکنن

عزیزم چون تو یه ساختمونی فرق میکنه نذار قهر ادامه دار بشه

کار درستی نکردی واقعا حاضری بچت رو نبری والدینت ببینن بگی همسرم اجازه نمیده..... اگر حاضری نذار بره ولی تو یه ساختمونید و قهرید خیلی سخته زندگی کوتاهه با کسی قهر نباشید مرزها و حدود رعایت بشه کافیه و اینکه یه چیزی رو هم بگم‌ یه درصد آینده خودت رو با همین شرایط که گفتی تصور کن که  بچت تنهایی بیاد بدون خانوادش 

من نزدیک خانواده همسرم زندگی نمی‌کنم، ولی قبلا که بچه نداشتیم هم یک تایمی قطع رابطه بودیم و اونجا خیلی برام مهم بود که همسرم هم به هیچ‌وجه اونجا نره. الان و بعد از گذشت حدود ده سال حقیقتا ارتباط همسر و بچه‌هام با اونها من رو ناراحت نمی‌کنه، میگم من آزادم که نرم، اونام اگه بهشون خوش میگذره آزادن که برن. البته این رو اضافه کنم که همسرم به هیچ‌وجه تاثیرپذیری از خانواده‌ش نداره.

نجنگ عزیزم

همسر من اون موقع‌ها نمی‌رفت سمت خانواده‌ش ولی من الان حس می‌کنم حساسیتم بیجا بود، خب خانواده‌ش هستن دلش میخواد بره وقتی رفتارش تغییر نمی‌کنه چه ایرادی داره.

از اونجا بیایید بیرون