دوست دارم بنویسم از آدمهای خوب؛ اونایی که با اولین معاشرت، انگار سالهاست میشناسیشون. اونایی که با برق نگاهشون و لبخند پر آرامششون یادآوری میشن.مهربونایی که باعث صلح بیشتر تو با خودت و با جهان میشن... همون انرژی مثبتا... به سادگیِ هر چه تمامتر حالِ خوب میدن!
خیلی خوشحالم که امروز هم این عزیزایِ دلم رو دیدم. چنین دیداری،قشنگترین هدیهی امروز خداوند برای من بود.
خدایا شکرت
... بمونه برای یادگاری...
