بایکی تو رابطه ام که یه جور عجیب غریب دیوانه واری دوستش دارم، به حدی که اگ باهام قهر کنه مریض میشم
اما مشکلی که تو رابطه هس اینه که محبت کلامی و اینا نداره، وقتی باهمیم خیلیییییی خوبه اما خیلی اشتیاقی برای دیدار نداره، هفته ای یه بار یه هفته درمیون یه بار شاید
یبارم به همین خاطر باهاش کات کردم و دوماه جدا شم ازش اما برگشت با کلی عذرخواهی و پشیمونی اما خیلی تغییر چندانی نکرده، از وضعشم بخوام بگم وضع مالی متوسط شاید رو به پایینی داره، یه حقوق کارمندی و یه ماشین، خونه هم نداره، اما فوق العاده متشخص و مهربون و مودبه، خیلی زیاد به طوری که زبان زده
چند ماهیه تو یه شرکتی کار میکنم که یکی از همکارام یه اقای خوشتیپ و فوق العاده با شخصیته و متینیه و از رفتارش نشون میده که ازمن خوشش میاد و بی نهایت باهام خوبه، هنوز پیشنهاد نداده اما از رفتاراش کاملا نشون میده
اما وضعش، وضعش مالی خوبی داره و خانواده مرفهی داره و خودش خونه تو یه منطقه خوب داره و ماشین و درامد خوب
اینطوری نیستم که بگم به خاطر پول کسی که دوس دارم رو ول میکنم و میرم با یکی دیگه اما میگم ادم اگ پول نداره حداقل از یه جای دیگه باید کامل تامین بشه، من میتونم بی پولیشو تحمل کنم اگ حداقل از عشق منو سیراب و بی نیاز میکرد، اما حتی اونشم کافی نیس
شما بودید کدوم رو انتخاب میکردید؟
البته بگم با پارتنرم قراره برای بهبود روابط به قولی یادگیری همدیگه داریم جلسات مشاوره رو شروع میکنیم
