من امسال کنکور دارم ، میدونم قبول میشم ولی میدونم تهران نیست . حالا امروز نامزدم یجورایی انگار میخواد حرف بکشه از زیر زبونم برگشت گفت حالا دانشگاه کجارو میخوای بزنی و چه رشته ای میزنی و اینجور چیزا . منم گفتم شیراز یا اصفهانو میزنم رشتمم فلان میزنم ایشالا . انگار ک منتظر بود حرف از دهنم بیاد بیرون ک مخالفت کنه . گفت اره من غیرتم نمیزاره نامزدم یه شهر دیگه باشه من یجا دیگه و دانشگاه به چه دردت میخوره و تو که قراره خانه دار باشی . یه رشته یا تو تهران قبول میشی یا اصن کنسله دانشگاه . اگه ام تهران قبول شی با خودم میری با خودم میای و فلان ... منم عصبی شدم گفتم از اول شرطمون بود من درسمو بخونم سرکارم برم توام قبول کردی . پررو پررو برگشته میگه حالا نظرم عوض شد . منم گفتم پس نظر منم راجع به تو عوض شد نمیخوامت دیگه . اونم چند ثانیه هنگ بهم نگاه کرد پاشد رفت منو ول کرد تو کافه . مجبور شدم تنها اون همه راهو برم خونه . بنظرتون خیلی تند رفتم ؟ غرورم نمیزاره زنگ بزنم یا پیام بدم
من کسی نیستم که خونه بشینم باید سرکار برم نمیخوام محتاج شوهر باشم
عجب ادم مزخرفیه
عزیزم چرا زود ازدواج کردی میزاشتی واسه دو سال دیگه
خب خودت راضی بری یه شهر دیگه شوهرت یه شهر دیگه باشه؟
عجب خوبه حرفاتوقبلازدی بهش
توروخدا اگه دانشگاه برات مهمه ب هیچ وجه کوتاه نیا من اومدم بدبخت شدم
اصلااااا کوتاه نیا باید موافقت کنه با کار کردنت
نه اتفاقا حرف درستی زدی
هنوز به بلوغ فکری برای ازدواج نرسیدید بعد همسرت حق داده بگه شهرستان درس نخونی ،ایشون با درس خوندن شما مشکل نداره با مکان درس خوندن مشکل داره وحق داره .
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
