اینکه صفحه چتت همه جا خالیه اینکه سالی یبار هم کسی بهت پیام نمیده بده اینکه تولدت رو کسی یادش نیس
اینکه هیچ دوستی نداری اینکه همیشه تو خونه تنهایی تو مجازی تنهایی خانواده هم میان خونه وقتی میخوای بعد از یک روز کامل حرف نزدن سلام کنی با عصبانیت باهات رفتار میکنن مجبوری دوباره بری تو اتاقت تو تاریکی تا روز بعد و سلام بعدی
حرف نزدن
دوست نداشتن
همه اینا خیلی بده
خداکنم کسی تجربش نکنه
چکاره ای.چندسالته؟
همه به نوعی تنهاییم
با یه تنهای دیگه ائتلاف کن شایدم بهتون حسودی کنن
البته ببخشید این تاپیک اومدم
مثل من ...با تفاوت اینکه من متأهل ام و دوبچه دارم و اینقدر از شوهرم فاصله عاطفی دارم ک حس تنهایی خفه ام میکنه...من فقط نقش کلفت دارم ..خونه جمع کن ...غذا درس کن...مواظب بچه ها باش...😑
از خودت شروع کن برو بیرون خودت حال خودتو خوب کن برو پارک کتابخونه کافه ول کن کسی ک نمیخوادت توهم محل نده بشون منم خیلی ارتباطم کمه ولی برام مهم نیس
الان خیلیا تنهان دیگه مثل قبل نیس ادما تو هم باشن والا هرکی سر زندگیشه در حال بدو بدو منم اکثرا خونم تفریحم ماهی یکی دوبار بازار ارتباط فامیلی در حد عروسی عزا و محرم بیخیال غصه نخور بهترین رفیقمون گوشیه فقط
منو میگی؟🥲🦭سلاااام💔🥲
تنهام از تنهایی میترسم :)
صفحه چتم خالیه
هر رفیقی ک پیدا میکردم همیشه ی نفر سومی بود منو ازش جدا کنه :) با هیچ پسریم نمیشه ارتباط گرف چون فقط میخان نیازشونو برطرف کنن ولی من خسته شدم از تنهایی :)
