من توی آموزشگاه موسیقی ارشد بودم
و وظیفه آموزش بعضی از شاگرد ها بر عهده من بود
به اصرار خونواده محترم بنده 😑قرار شد یبار دیگه تا از لحاظ سنی دیر نشده کنکور فرهنگیان بدم واسه همین مدت طولانی هیچی کار نکردم موسیقی
( جدا از اینکه دلم شکست 💔 هیچکس علاقه و استعداد منو ندید ، طوری که از هنرم متنفر شدم بخاطر اینکه بهش بها داده نشد و سمتش نرفتم)
اما الان خبر اومده هفته آینده یه آموزشگاه دیگه کنسرت قراره بزاره فرخوان جذب نوازنده داده
اولش خوشحال شدم که یه مسیری جلوی پام قرار گرفته که دوباره برگردم به همون راهی که بهش علاقه داشتم اما بعد فهمیدم شاگرد هام از نوزاده های اون کنسرت هستن 🔪💔 ( چشمتون روز بد نبینه چطور به هم ریخته شدم چون حسود کم نداشتم ) و الان با خودم میگم اگه برای این کنسرت برم و توی این مدت هم افت کردم اما اونا همچنان کار کردن ، غرورم شکسته میشه و دوست ندارم باهاشون روبه رو بشم وقتی تو این وضعیتم 💔
حالا دوراهی اینه :
یک : برم کنسرت علی رغم اینکه افت کردم ( خیلی فشاریم بچه ها 😭😂💔)
دو : برگردم به استاد قبلیم تا یکم دیگه باهاش کار کنم ( مجازی _ چون شهر خودمون نیستش )
استاد قبلیم تو این مدت خودش درگیر کنسرت ارمنستان بود واسه همین دیگه خبری از من نگرفت 😢
