دخترم ۹ سالشه پدرش خیلی خیلی براش خوبه پیش من اصلا نمیاد اما تصمیم بر جدایی مجبوریه بخدا تحملشو ندارم ۱۳ ساله تموم حس و ذوق جونیمو ازم گرفت ذهنیتش خراب دخالت خوانوادش ..
الان دخترم حالش خوبه اما من عداب وجدان دارم در حدیکی خواستم خودکشی کنم..اما بخدا میتونم برگردم شوهرمو با تموم تنفرم تحملش کنم اما بجه ی دیگ چ گناهی کرده بیاد! بچه م میخواست ک فرار کردم از اون خونه..
اینم بگم ۱۲ بود شوهر کردم الان ۲۵ سالمه
۱۲ سالگی ازدواج کردی؟☹️
چرا نمیاد پیش شما؟
خب پیش شما هم بیاد
یعنی سه سال از سن الان بچه ت بزرگتر بودی که ازدواج کردی
همسرت چند سالش بود؟
کاش میشد مرد راحت
جدایی همیشه بد نیست برای فرزندت هم خوبه قطعا آرامش بیشتری داره وقتی دعوایی نباشه
ولی هفته ای یکبار ببینش حداقل
ایستادگی کنید تا روشن بمانین چون شمع های افتاده خاموش میشن اگه چیزی به قیمت آرامش تون تموم میشه بی ارزشه وقیمتی هم نداره پس نترسین نگران نباشین شما قوی هستین چون هدف پیدا کردین واسه آرامش رسیدن هاتون پس هدف تون انجام برسونید نگرانی ها نداشته باشین
جدا شو . دخترت هم میتونی هفته ای دو سه بار ببینی
