نمیدونم اطرافیان من اینجورین یا همه ادما اینقد بدن....
من بنده خوبی برا خدا نبودم ولی هرچی بد زاتی مردم میبینم میفهمم چرا اینقد پیش خدا عزیزم...کسایی بودن صبح تا شب دعا میکردیم براشون ماشین خوبی مثلا بخرن حتی روز زایمانم بعد همون شخص از وقتی من اساس خونه عوض کردم و خونه جدید خریدیم دیگه از ناراحتی رفت گم و گور شد و یه زنگم نمیزنه حتی... بگم که نزدیک ترین شخص بهم هم بود...یا خیلیای دیگه که پیشرفت مارو دیدن و نتونستن تحمل کنن و دور شدن...و من چقد از خوشحالی و پیشرفت اونا از صمیم قلب ذوق مرگ میشدم ولی خوشحالم که از پیشرفت دیگران خوشحال میشم و حالم خوب میشه و هرچی برا دیگران همیشه خاستم خدا به خودم داد ...اینقد دلم گاهی از بی معرفتیشون میگیره که گاهی دلم میخاد با همشون قط ارتباط کنم خیلی بده اطرافیانت اینقد بدخواه باشن مجبور باشی داشته هاتو قایم کنی که عذاب نکشن ...دلم گرفته بود گفتم یه درد دلی بکنم چون دیگه واقعا خیلی تنهام
