او نگفت دوست دارم اما نامه اش را این گونه تمام کرد:بال تو را می بوسم پرنده ی قلبم
از فرانتس کافکا
سعدی! چو جورش می‌بری نزدیک او دیگر مرو»
ای بی‌بصر! من می‌روم؟ او می‌کشد قلاب را
گنج و مار و گل و خار و غم و شادى به همند
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا...
این شعر کاملشو بزن گوگل حس و حال شهریاری موقع دیدن معشوقش خیلیی قشنگ به تصویر کشیده
اگه تونستی زندگی شهریاری هم بزن گوگل اونوقت میبینی این شعر چقدر تو دل بروعه..
شادی ز میان غم برانگیز
در عالم بی‌وفا وفا کن
مولانا
هست احوالم خلاف همدیگر
هریکی با دیگری مخالف در اثر
چون که هر دم خود را میزنم
بادگر کس سازگاری چون کنم
می نگر در خود با چنین جنگ گران
پس چه مشغولی به جنگ با دیگران
مولانا
بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
گوهر خود را مزن بر سنگ هر ناقابلی
صبر کن تا پیدا شود گوهر شناس قابلی
بیرون ز تو نیست هر چه در عالم هست / در خود بطلب هر آنچه خواهی که توئی.
جان من است او...
مراعهدیست باجانان که جانان جان من باشد
این شعر هم ده بار کلمه دل رو در هر ده بار با معنای متفاوت گفته :
دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل،سنگدل نشنید و رفت
گفتم ای دلربا دلبر!ز دل بردن چه سود؟
از ته دل برمن دیوانه دل خندید و رفت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
