اره الان تمام زندگیمه
من آره. البته یه سری تغییرات توی شغلش ایجاد شد، درامدش بهتر شد. به زندگی دلگرم شدم. مهرش هم به دلم افتاد. قبلش انقد حس میکردم این فرد برام کمه که اصلا ذهنم اجازه نمیداد بخوام مثبت راجع بهش فکر کنم.
آره من مشکلم با خانوادش بود. پدر و مادر من هر دو تحصیلات دانشگاهی، پدرم مدیر یه ارگان اداری. بعد خانواده شوهرم پدر و مادر بیسواد، فرهنگ پایین. یه اوضاعی.
هرررر موقع میرفتم خونشون باخودم میگفتم چرا من عروس اینا شدم. شوهرم هم خیلی از طرز تفکراتش و اخلاقیات شبیه خانوادشه. من هممممش حرص میخوردم. من نمیخواستم، مادرم همش میگفت این چیزا مهم نیست مهم ذاته و... ولی وقتی ازدواج کردم دیدم اتفاقا همه چی مهمه.
دیگه نمیدونم چی شد خدا انگار صدامو شنید. به زندگی دلگرم شدم.
واقعا اگه به دلت نیست رد کن. یه عمره. قرار نیست تحمل کنی باید بتونی کنارش از زندگی لذت ببری
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
16 ثانیه پیش
16 ثانیه پیش
18 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
