دارم به زندگیم نگاه می کنم ۲۰ سال سن دارم پشت کنکوری هستم نامید از درس دارم نگاه می کنم من درس برام جذابیتی نداره درس برام بی روحه الآنم نیمسال دوم شده جبران نمیشه کرد چند تا از کتاب هام رو هم پاره کردم الان چند تا از هم سن های من که تو درس از من پایین تر بودن استخدام معلمی شدن کار آموزی من درگیر شک و وسواس فکری و نشخوار فکری درگیر حواشی که به من ربطی نداره ولی آنقدر زیاده شده برام رفتم تو فاز سیاهی و منفی و نامیدی. رفتم تو این سایت برای درد ودل برای کمک توهین شنیدم. البته اومدنم اشتباه بود اما دلم پره از این دنیا چرا نمیمیرم. چرت زندم هیچ ویژگی مثبتی ندارم
حق هیچکس این زندگی نیست
اشتباه میکنی میشه جبران کرد
نمیتونی بری دنبال کار ازاد ؟ که اجباری برای درس خوندن نباشه ؟
پاشو برو دنبال یادگیری یه حرفه مثل معرق کاری ،تعمیر موبایل ،تراشکاری ،تعمیر ماشین زندگیت عوض میشه
من یه دخترم و ۲۲ سالمه دقیقا حس شمارو درک میکنم منم هیچوقت علاقه ای به درس نداشتم و ندارم به زور وارد رشته حقوق شدم درسامو میوفتم یه ترم هم مشروط شدم منم کلی مشکلات دارم بعضی وقتا اونقد نشخوار فکریم زیاد بود و فشار روم بود جیغ زدم واقا نمیدونم آیندم چی میشه
اگه علاقت درس نیس یچیز دیگه رو شروع کن به خودت فرصت تلاش بده،البته من خودم همسن شمام با این زندگی که من دارم تازه اومدم شمارم نصیحت میکنم ولی درکل باید تلاش کنی تو این دوره زمونه با تلاشم نمیشه به جایی رسید ولی خب حداقل یکی دو پله از چیزی که الان هستی میتونی خودتو ارتقا بدی
خداروشکر کن خوبی
من از سال کنکور وسواس فکری شدید گرفتم تا الان
نمدونم چرا
معلمی به درد مرد نمیخوره
شما بهتره با یک مشاور صحبت کنید
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
31 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
