مادر شوهرم خیلی شوخی و تیکه در مورد عروس و جاری و مادرشوهر و کلا خانواده‌ای شوهر می پرونه.
مثلاً جاریش اومده بود خونه‌اش، برای اولین بار. تازه عروسه. بعد با خنده رو به من میگه انشاالله قسمت خودت بشه ببینی جاری چجوریه.
یا همون بار اولی که من رو دید به شوخی و خنده گفت فهمیدم عروس تویی چون یه کم ازت بدم اومد.
یا بار اولی که با خونوادم رفتیم خونشون به من و مامانم گفت عروس هیچوقت دختر آدم نمیشه، مادرشوهر هم مامان نمیشه، نمیشه به مادرشوهر گفت مامان.
بعدها هم بارها گفته که عروس، مثل دختر آدم نیست.
مادرشوهرت عاقله حرف حساب زده بهت
ولش کن ،بعضی ها تیکه بندازن،انگار تیکه انداختن ی مرض هست .جدی میگم .عادت کرده .اهمیت نده میدونم نمیشه البته
اصلا قشنگ نیست، اگر هم واقعیته که نباید گفت
جلو خودت بگه درست نیست
ولی این حرفو من بشخصه باهاش کاملا موافقم که عروس جای دختر آدمو نمیگیره دوماد هم جای پسر آدم رو
کارش اشتباهه
شما بهش توجه نکن عزیزدلم
بهش کم محلی کن
مشکل من اینه که با این حرفاش شوکه میشم. قبل از ازدواج چنین حرفایی رو نشنیده بودم و احساساتی که با این حرفا بهم دست میداد جدید بود. نمیدونستم باید چه پاسخی داشته باشم.
مثلاً امروز همش به اون جاری که اولین باره اومده خونه اش فکر میکردم که الآن بنده خدا حتماً چقدر معذبه و با خودش میگه اینکه از من بدش میاد.
خودش با این حرفا از خانواده‌‌ی شوهر جو رو منفی و سمی میکنه. در حالیکه تا قبل از اون طرف ممکنه اصلاً به این فکر نکرده باشه حالا این جاری منه یا مادرشوهر. شاید فقط به شکل یک دوست یا انسان داره بهت نگاه میکنه. یا من که هنوز جاری ندارم نمی‌دونم بنده خدا کیه چیه؟ چرا باید نگران باشم یا حس بد داشته باشم.
نمی‌دونم وقتی از این حرفا میزنه چه جوابی بهش بدم، خوبه؟
