نمیدونم چرا ولی خیلی علاقهٔ شدیدی پیدا کردم که برم و شطرنج رو حرفه‌ای یاد بگیرم. کنکور و درس رو ول کنم و کلا برم سراغ شطرنج. باز از یک طرف میترسم که نکنه این اشتیاق از اونایی باشه که یهو میزنه به سر آدم و بعد از مدتی خاموش میشه. به علاوه که نمیتونم کنکور و درس رو رها کنم و به شدت هم دلم میخواد شطرنج رو یاد بگیرم... هی با خودم میگم بزار یک رشتهٔ خوب قبول بشو بعد برو شطرنج رو یاد بگیر ولی به خودم میام و میگم خب الآن تو بخوای توی شطرنج باز حرفه‌ای بشی و بری مسابقات، خیلی براش سنت بالاست. هجده سالته... اونایی که به جایی میرسن از بچگی شروع میکنن نه هجده سالگی که... باز به این فکر میکنم ناامید میشم ولی همچنان دلم میخواد
لازم به ذکره که بگم کوئین گمبت (همون گامبی وزیر) رو الآن ندیدم که بگید جو گرفتتم. دو سال و نیم پیش دیدم.