دوستان خواهرانه باورتون رو نسبت ب خودتون بگید .
من متاسفانه دوران مثلا دوم دبستان به پایین یعنی وقتی سنم پایینتر بود .پدر بزرگم هر چی ازم می پرسید راستو میگفتم
یا یادمه همسایمون یه چیزی ازم پرسید من راستشو گفتم
بعد اون موقع خانوادم خیلی مسخرم مبکردن .خانوادم پرجمعیتن
همممش بهم میگفتن ساده .دل نازک واسه هر چیز کوچیکی گریه میکردم
مثلا بابام اهنگ ناراحتی میخوند من گریه می کردم ....
این حرفا انگار ملکه ی ذهن من شدن ک آدم عاقل و دانایی نیستم اصلا باورم شده .....
منو یه نصیحت بکنید ...نیاز دارممم