لطفا صادقانه جواب بدین
سه ماه
اینقدر یهویی کار ریخت سرم اصلا دیگه فرصت نبود به خودم و هویتم و این چیزا فکر کنم.
نمیدونم دقیق منظورت چیه. یه ماه تو بیمارستان بودن، فک کنم یه هفته اول حسی نداشتم. ولی بعدش تمام انرژیمو براشون گذاشتم. والانم سعی میکنم از وجودشون لذت ببرم. و کمک کنم که در آینده از لحاظ عاطفی و محبت کمبودی نداشته باشن.
چون این روزا زود میگذره، نمیخام حسرتش تو دلم بمونه.
تا چند ماه پذیرشش برای خیلییی سخت بود ...کم کم عادت کردم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
