سلام بچه ها میدونم شاید مشکل خیلی ها باشه برای بعضیا شدیدتر و برای بعضیا کمتر
منو همسرم ۱۵ ساله ازدواج کردیم همه چی خوبه از نظر مالی و شغل و این چیزا اما ی مشکلی که دارم مدام برای خودش کار میتراشه مدام درگیر هستش و واقعا وقت با کیفیت با من نداره.همیشه خسته است اگر من خوب و گرم باشم اونم خوبه وگرنه هیچ ایده ای نداره.درسته از نظر اقتصادی مغزش خوبه ولی زندگی ک همه اش این چیزا نیست...در عین رفاه گاهی فک میکنم اجتمالا یروز بزارم برم...
کسی تجربه ای داره؟تورو خدا نگید این روزا مردم نون ندارن بخورن...قبول دارم ولی بعضیا با وجود مسکلات اقتصادی بازم به خودشون و زندگی شون اهمیت خاصی میدن.ورزش میکنن زودتر میان خونه تا با زن و بچه باشن.همه چی کار نیست که.اینکه فکر میکنم ممکنه یروز بزارم برم طبیعیه؟در عین رفاه منظورمه
از طرفی اینکه بهش اصرار کنم بیا بیشتر باهم باشیم دیگه اون لطف باهم بودن رو کم میکنه و همه چی بی مزه میشه😕
خب حالت چطوره و تصمیت چیه؟فکر میکنی اگر شاغل یودی مثلا رها میکردی و میفرتی؟من ی بچه دارم میگم بزرگتر شه برم.از طرفی وجدانم میگه سن پیری میاد و اگر شوهرم ب هر دلیل دردمند بشه خدای نکرده آخر بی وفایی هست اینکارم😔😔
