نمیدونم بشینم گریه کنم یا عذاب وجدان بگیرم تواین شرایط

از شرایط بستریم وبارداریم ودوقلوهام تاپیک های قبل گفته بودم الانم بستریم ازاول بارداری دکتر گفت استراحت مطلق وچون بچه هات پایین روی توالت فرنگی بشین این چندروز چون وسواسم توالت فرنگی بیمارستانم عمومی بود دلم نمیکشید توالت عادی مینشستم دیروز سنو دادم گفت بچه چپه کلا روشکم شده و به شدت به مثانم فشاراومده زنگ مامانم زدم گفتم توالت سیارمو  بشوره که شوهرم بره بیارتش با من پشت گوشی بحث که باباتم مشکل کمر داره برید بخرید میگم مامان بچه ها گناه دارن بهشون فشاراومده میگه خب باباتم بهش فشارمیاد گفتم بابا دوتا داره گفت نه اون شکسته برید بخرید گفت دست شوهرم خالیه  گفت بره از خونه مامانش بیاره گفتم مامان اون توالت تجویز پزشک تایید پزشک طبی واس خودم روش راحتم بامن بحث میکنه بخدا فشارم رفت بالا منم عصبی شدم گفتم خداحافظ وای اصلا تعجب کردم ۸ماه خودش داره ازم مراقبت میکنه وضعمو میدونه نمیدونم انکار داشت بادشمنش حرف میزد الان بخدا اشکمو دراورد تواین حالی که دارم الان هم دلم به حال وضعیت خودم سوخت هم ازاینکه نکنه بابامو درک نکردم اصلا از بغض خفه شدم