اول اینکه بچه از سن 8 تا 13 سالگی ضربه می بینه دوم اینکه روانشناساهم می گن اگر از نظر مالی بتونید بچه هاتون تأمین کنید و امنیت داشته باشن هیچ مشکلی پیش نمیاد و خیلی بهتر از اینه که توی خونه بزرگ شن که همش دعوا و بحث و قهر ... باشه...
تو این ۷سال فقط بهم دروغ گفته و خیانت کرده و بدبختی کشیدم.از لحاظ مالی هم خیلی عذاب کشیدم همیشه هم همه میگن معتاده اما هیچوقت نتونستم ثابت کنم زیر بار نرفته
من خواهرشوهرم طلاق گرفته بایه بچه
بچشوهوارکرده سرخانواده ی شوهرم خودشوکه به اسکولی زده اون بچرم ازبس توگوشش خونده این بابانداره اعتمادبنفسشوگرفته ولی درکل بی عارن خواهرشوهرم الان عین بچه ۱۴سالست ازمن جوونترمیزنه که ۶سال ازم بزرگتره هیچ غصه ای نداره کل دردشوانتقال میده به بقیه خوشوجوون نگه داشته
الانم بعد۷سال آوارگی و بدبختی و بی پولی داریم تو روستای پدرش خونه پدرش زندگی میکنیم یه قرون پولم نداریم.خودم اینجا تا حدودی آرایشگری بلدم.انجام میدم خرج میدم
وضع باباش خوبه اما شوهرم اوباشه اهل زندگی نیست هرچی داشته باشیم به باد میده حتی شعور و آداب معاشرتم بلد نیست.کل فامیل میدونن شوهرم بداخلاقه اوباشه ولگرده
من ارايشگري طلاق گرفت سه سال پيش...با يه دختر پارسال با يه اقاي مهندس پولدار كه از خودش ٥ سال کوچيكتر بود عروسي كرد و خيلييييييي هم راصيه
چن بارم رفتم طلاق بگیرم اما نشده بار آخری هم خانوادش اومدن آوردنمون اینجا خونه پدرش که کنترلش کنن اما مادرش بهم میگه ماری جوانا میکشه میگه خیلیا بهم.گفتن
به نظر منم یک بچه تو یک محیط اروم با یک ولی زندگی کنه بهتر از اینکه تو خونه ای زندگی کنه با دو تا ادمی که هر روز جنگ و دعوا دارن. روحیه یک بچه به خدا تحمل این استرسها رو نداره
خب شما خيلي سنتون کم هست. ميتوني زندگيت را اداره کني؟ از پس مخارجتون بر ميايد؟ اگر دخترتون خيلي به پدرش وابسته باشه هم بد ضربه ميخوره. ضمن اينکه شما با اين سن کم 100 درصد دوباره ازدواج مي‌کنيد و شوهرتون هم همينطور. بايد به چندسال آينده هم فکر کنيد.
