۲۲سالمه
واقعا دارم پاره میشم و خیلی وقتا سعی میکنم شامل باشم و غر نزنم
ولی هرچی میگذره بیشتر میبینم این دنیا چقدر کثیفه و با خودم میگم من اصلا اینجا چه غلطی میکنم؟
کاش هرگز تو مغزم فرو نمیکردن که اگه درس نخونی به هیچ جا نمیرسی و تو باید کار کنی مستقل بشی و روی پای خودت وایسی
من میدونم زنم و ضعیف
ظریف تر از اون که مثل مرد زندگی کنم و روی پای خودم وایسم
من حمایت نیاز دارم
باید شوهر میکردم و خودمو مینداختم گردن اون😄تمام دغدغم می‌شد اینکه چرا ایفون ۱۳رو عوض نمیکنه ۱۶بگیره 🙂
یا چرا چهارتا النگو کمتر از فلانی دارم
