من خودم وقتی راهنمایی بودم بعد امتحان نوبت اول داشتم برمیگشتم خونه از کنار پارک گذشتم دیدم ی نفر زد رو شونم بهم گفت خانوم دوستم ازت خوشش میاد من برگشتم گفتم کی خب خوشش بیاد دیدم دوستش اومد از من قد بلند تر بود و چهار شونه بهم گفت کی اذیتت کرده بگو منم گفتم راه باز کنید می‌خوام برم خونه اونایی گله پسر منم تنها وسط اونا اجیمم ی گوشه وایساده بود منتظر بیا بریم داد میزد اسممو ارغوان بیا بریم همه اون پسر اسممو یاد گرفتن ارغوان خانوم دو بار تو خیابون دیدن منو باز اونا گله آیی میگفتن عه ارغوان خانوم بعدم دیگه کرونا اومد نتونستم ببینمش ون حتی قیافه ی پسر رو یادم نیست ولی وقتی بهش فک می کنم قند تو دلم آب میشه تنها خاطره من از عشق من من دوست پسر اینا هم ندارم کلن
حتی اسم پسر رو نمی‌دونم ولی اون تنها اسم منو می‌دونه کاش بشه تو آینده ی بار ببینمش بیاد جلو بگه ارغوان خانوم من اونم منو می‌شناسی
