بستگی به خودت داره
من برام مهمه که شغل بیمه و حقوق بازنشستگی داشته باشه
از طرفی تمام تابستان تعطیل است و عید نوروز کامل تعطیل
هفته ای سه روز فقط میرم سر کار
پس اصلا براتون پیشنهادنمیکنم
من واقعا بعضی وقتا حس میکنم شایدمشکل ازمنه که اکثریت بامن موافق نیستن وتن میدن به زندگی برده وار
اما وقتی میشه خلاقیت به خرج داد وخودت کاریو یادبگیری که بعدا کارآفرین بشی و نه تنها برده نباشی بلکه کارفرمای خودت باشی
ساعتت دست خودت باشه کسی برات زمان وحدوحدود تعیین نکنه اینه که ارزش جنگیدن وسختی کشیدن روداره
مدرسه یعنی زندان معلم ودانش آموز
ببین اسی باید روحیه و توانایی و علاقه هاتو ببینی چجوریه . دختر من کلاس اوله . ۲۵ نفرن توی یه کلاس . اون معلم باور کن همش داره حرص بچههاشو میخوره . بشین سرجات دوستتو هل نده . خوراکی نخور .حالا تدریس و بچه زبون نفهم و والدین طلبکار که بماند . .به جز اونا ۲۵ تا مامان هم هستن که گاهی نیاز به تذکر و تربیت دارن . یکی زیادی حساس یکی زیادی بچشو لوس کرده یکی به بچه زورگوش چیزی نمیگه یکی مداد پاکنی که بچش از شیطنت خودش گم کرده از معلم طلبکاره . یکی میگه مشق کمتر بگو . یکی میگه بچم هیچی یاد نگرفت توی کلاس .
باز بچه ها بزرگتر میشن توی درس و مشق راه نی افتن یه سری اخلاقای گند دیگه پیدا میکنن که تحملش سخته. من که به شخصه از معلمی فقط ساعت کارش رو دوس دارم و دیگر هیچ . ولی خب یکی هم هست عشقش معلمیه دیگه . باید این توانایی ها رو در خودت ببینی .
ولی خب مشکل من دقیقاً همین ایده و خلاقیت هست
هرچی فکر میکنم به نتیجه نمیرسم
خودم خیلی دلم میخواد خانه بازی راه بندازم
ولی با شرایطم جور نیست
همسرم نظامیه و تو هر شهری کوتاهمدت ساکنیم... چیکار میشه کرد
