هفت روزه که سزارین شدم بیاید تعریف کنم چیا شد

بعد با سختی رفتم سمت بخش زنان 

میتونسم با ولیچر برم

ولی بعد سزارین هرچی راه بری زودتر راه میوفتی و‌بهتر میشی

پس منم‌راه رفتم.

رفتم شیرم دوشیدم و براش بردم باز 

در حد دو الی سه سیسی 

با دستکش و پنبه پستونک درست کرده بودن گذاشته بودن دهنش.

دختر مظلوم و‌کوچولوی من 

یهو از رحم مادر که عادت داشت تک‌و‌تنها و گرسنه رو تخت بود خودمم با شکم پاره. نااابود بودم حتی حق نداشتم شیرش بدم

اون شب لعنتی صبح‌شد به هر سختی بود

سر میزدم ب بچه همش گریه میکرد دسش میخورد یا داشت اون‌دستکش پلاستیکی مسخره رو مک‌میزد.

صبح رفتم پیشش باز چون‌گفتن دکتر ۸صبح میاد

نشسته بودم گریه‌میکردم تا اینکه‌پرستار جدیدش اومد گفت چرا گریه میکنی تنفسش خوب شده

لباستو باز کن میخوام بذارمش رو سینت تماس پوست با پوست انجام بشه تنفسش بهترم‌میشه بعدم‌میتونی شیرش بدی

انگار یه‌جون تازه گرفتم 

دکمه لباسم باز‌کردم گذاشتش رو سینم ولی لوله اکسیژنم گذاشت کنارش 

نوازشش کردم قربون صدقش رفتم 

بچه هم اروووم بود انگار ی تیکه از وجودم که کم‌داشتم برگشته بود به من.

بعدشم شیر دهی رو شروع کردم پرستار گفت عالی داره نفس میکشه 

بعدشم دکتر اومد 

گفتم دکتر تنفسش خوب شده میتونیم ببریمش؟

گفت حداقل۵روز اینجایی

از شانس من قانون این‌دکتر این شکلی بود

کسی رو زیر ۵روز مرخص نمیکرد

گفت گلبول های سفید خونش بالا بوده شک‌داریم‌که عفونت وجود داشته باشه تو بدنش انتی بیوتیک شروع کردیم براش 

باید دوره درمانش کامل بشه که حداقل ۵روزه

اصلا ناراحت نبودم ک‌میخان ۵روز نگهش دارن 

گفتم اشکال نداره بچم‌پیشمه میتونم شیرش بدم همین مهمه

ازمایش های مربوط ب عفونت خون منفی شد خداروشکر که ۳روز طول کشید جوابش اومد.

گفتم خودم عفونت ادراری داشتم‌تبخال لب هم زده بودم قبل عمل 

شاید بخاطر اینه گلبول سفیدش بالا بوده

خلاصه کنم تمام ازمایشاش خوب بود.

شیرش رو میخورد 

حسابی هم اروم‌بود 

منم شرایطم سخت بود چون با شکم پاره باید مینشستم بالاسر بچه جای خواب درستی هم نداشتیم

 شاید روزی سه چار ساعت هم‌نمیشد بخوابی 

ولی روحیه م از دس ندادم 

تا اینک شد ۵ روز و ما نی نی رو اوردیم خونه سالم و سلامت و

راسی یادم‌رفت بگم تو اتاق عمل ایودی که تو رحمم هم بود در اوردن بهم دادن. گذاشتم تو پلاستیک‌اوردمش گفتم یادگاری نگه دارم که این بچه با وجود این آیودی تو رحمم اومد تو زندگیمون و شد همه ی زندگیمون 

مثلا تو بخش نوزادا دراز میکشیدم یکم‌بخوابم. میگفتن بیا گریه میکنه.شاید نیم ساعت میشد ک‌بلند بشم از جام نمیتونسم ب خانما هم بگم‌کمکم کنن چون همشون زایمان کرده بودن.

خیلی سخت بود ولی گذشت همش