داشتم فکر میکردم به جز خانوادم دلم به هیچی خوش نیست و به آینده امیدی ندارم
دلم به خودم خوشه
شوهرم
خانوادم شکر خدا
اول خدا بعد شوهر
دوقلوهام که ازم دورن و شوهرم که همه کس و کارم شده
به هیچی و هیشکی
به مامانم بود که اونم رفت💔
بچه هام و علاقه ای که من به برادرام دارم
فقط پسرم
کاش یکی بود حداقل دلم بهش خوش باشه
تنها امیدم خداست
من که دلمو به هرکی خوش کردم همون دلخوشیم باعث افسردگی و دل شکستنم شد پس به هیچ کس دل نبند.
مامانم و بابام اونم بیشتر احساس میکنم زیر دینشون هستم عذاب وجدان دارم. وگرنه ب هیچی
هیچ امید و برنامه و هدفی هم ندارم
به بچم
خدا خدا خدا
کارم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
