کیا درونگران؟؟؟

من خیلی خیلی زیاد ، تو عالم خودمم

من برونگرام و با این اخلاقم هیچ مشکلی ندارم . اصلا بدم میاد با همه بگم بخندم . فقط با خانوادم و شوهرم و بچه هام و دوستای صمیمیم در حد خیلی زیاد میگیم میخندم . 

 یکم ت عالمه ما باش خب اونجوری زیادم ت خودت باشی افسرده میشی😐

کاملا موافقم مم خودم خیلی اهل بگو بخند بودم و کلا پرانرژی ولی وقتی آدم حراف باشه مشکلات بیشتری داره شاید خواسته یا ناخواسته دل خیلی ها رو بشکنه ، یا ناخواسته دخالت کنه تو کار دیگران اونم به حراف بودن ولی الان چند ساله که سکوت رو ترجیح میدم و بیشتر ساکتم تو جمع خییییییلی هم راضی ام با اینکه خانواده ی خودم و شوهرم شلوغ و پر سر و صدا و شادن اما من بیشتر میشنوم تا اینکه بخوام حرف بزنم میخوام بگم از برونگرایی بیشتر ضربه خوردم تا الان که میشه گفت درونگرا شدم هردوشو تجربه کردم اینم یادتون باشه ساکت موندن تو جمع کار سخت تریه تا حرف زدن که هزارتا دردسر هم داره

من تو جمع جذب آدمایی میشم که نقطه مشترکی باهاشون داشته باشم..مثه یک قطعه پازلم که وقتی پازل دیگه ای منو کامل کنه و مشترک تر باشه باهاش به گفت و گو میشینم..اما درد ودل واینا نه فقط در حد صحبت های روزمره..

وقتی میرم تو جمع خونواده شوهرم اتصالی با کسی برقرار نمیکنم..گروه خونیشون کاملا با من مخالفه

وای انگار داری در مورد من میگی چون دقیقا همینجوری ام 👍👍😊

هرچی مجهولتر جالبتر 😉

دقیقا..😆😆من کنار شوهرم میشینم و گوش میدم فقط..بیشترم تو جمع آقایون هستم..چون از شوهرم جدا نمیشم..نمیدونم چرا دوس ندارم با اونا حرف بزنم..همه سن بالا هستن..40 به بالا،هییییی ای کاش خواهرشوهر هم سن و سال داشتم البته میگن بهتر که نداری وگرنه اونم باید ساپورت میکردید

چرا کابوس؟ من عاشق اینم که وقتی همه مشغول حرف زدنن آروم بشینم با لبخند نگاشون کنم کار راحتی نیست اما لذتبخشه  تا سوالی ازم نپرسن هیچی نمیگم مگه اینکه موضوع صحبت یا طرف مقابلم برام مهم باشه مثلا با شوهرم و خواهرم خیلی حرف میزنم