سلام
واقعا خسته شدم
خیلی خسته ام
رابطه ام فرسایشی شده
خیلی فرسایشی
اصلا نمی تونه کارهای دو نفره انجام بده
و بعد ساعت ها من تنها، خیلی درکی نداره
از هر دری برای انجام کارهای دو نفره وارد شدم نشد
نماز با هم، تفریح با هم، تمیزکاری با هم، خرید وسایل و دیدن وسایل و انتخاب وسایل با هم
حداقل صحبت دو نفره بدون اینکه گوشی دستش باشه
دیگه نمی شه
خیلی کارها برام کرده حتی به قیمت سلامتیش اما دلیل نداره به ازدواج منجر بشه
دقیقا مشکلتون چیه؟
متوجه نشدم نماز دونفره چیه
همه همیننا، فک نکن تو فیلما داریم زندگی میکنیم🙂
بنظرم باید بخاطر چیز های خوبش چیز های بدش رو هم تحمل کنی اگ خیلی حاد نیست و میتونی با مشاوره حل کنی
انگار عادت دارید همه چی رو نصفه کاره ول کنید حتی عنوان تاپیکتون رو
والا ماهم تا غر نزنیم اقای شوهر دست به سیاه سفید نمیزنه
من ک عادت کردم
اونم عادت کرده به غرای من😂
نماز دو نفره😑
تو دنیای خودش زندگی می کنه
ادعای دوست داشتن زیاد داره اما من نمی تونم اسمش را عشق بگذارم
دوساله تولدهام نهایتا با هم رفتیم کیک خریدیم
نه کادویی نه هیچی
می گه دستم خالی بوده واقعا هم بوده اما چند ماه قبلش نمی تونست فراهم کنه یا یک شاخه گل یا هر چی
من دوست دارم مشترک با هم کارهای زیادی انجام بدیم
اما اون تو دنیای خودشه
یعنی نماز جماعت با هم
یا قرآن خوندن با هم
یا خیلی کارهای کوچیک که در توانش هست با هم
مثلا می خوام آینه بخرم حاضر نیست بشینه چند مدل باهام همراهی کنه
یا می خوام یخچال بخریم می گه تو برو انتخاب کن من نظر می دم بعدش یا بذار خودم بخرم
احساس تیم بودن باهاش ندارم
حس تنهایی عمیق دارم
مدام بهش می گم
خسته شدم از گفتن
