چرا همه منو از بچگی طرد میکنن و ازم بدشون میاد

همه آدما حتی خانوادم نسبت به من یجورین

انگار ته دلشون واسم میسوزه یا میدونن من خوبم با کلا دوسم دارن

اما ازم بدشون میاد و محلم نمیزارن طردم میکنن سمتم نمیان 

مثلا بابام هیچوقت بهم محبت نکرده بغلم نکرده 

ازم تعریف نکرده انگار اوت یکی خواهر و برادرام بیشتر دوست داره

مامانمم خب چون بچه دیگه نداره مجبوری دوسم داره

نامادریم حتی همسایه هارو بیشتر از من دوست داره تمام حرف هاش الکیه ازم خوشش نمیاد

خواهر و برادرام منو اصلا دوست ندارن هیچکدوم نه بهم سر میزنن نه زنگ میزنن نه از دیدنم خوشحال میشن ازم بدشون میاد

عمه هام منو اصلا دوست ندارن 

عموهام هم دوسم ندارن

خاله هام هم میشه گفت دوسم ندارن گاهی الکی میگن دوست داریم و فلان

دوستی ندارم همه ولم کردن

دختر خاله دختر دایی دختر عمو هیشکی دوسم نداره

همسایه ها دوسم ندارن

شوهرم مجبوری باهامه انگار

پدرشوهرم اصلا بهم محبت نمیکنه

مادرشوهرم مجبوری حرف میزنه باهام 

برادرشوهرام ازم بدشون میاد

جاری ها هم همینطور 

خواهرشوهرا که متنفرن ازم

بچه های فامیل سمتم نمیان

همه ازم دوری میکنن