ما هیچ وقت نتونستیم بدون حساب و کتاب کردن پاساژ گردی کنیم لباسای مارک بپوشیم
ذوق آخرین مدل گوشیو داشته باشیم
خاطره از سفر های خارجی و حتی سفر های خوب داخلی داشته باشیم
ماها خیلییییی گناه داریم همیشه محدودیم
ارزوهامون سقف داره
همیشه استرس نشدن و نرسیدن داریم
روزایی که خوشحال بودیم انگشت شمارند
کاش نسل ضعیف ادامه پیدا نکنه
کاش تا وقتی نمیتونیم امکانات عالی برای بچمون فراهم کنیم تولیدش نکنیم
ما ها همیشه پر از عقده ایم و از نداری ارزوهامونو موکول کردیم به یه دنیای دیگه
عزیزم باتلاش وکوشش میتونی فقط بایداراده قوی داشته باشی
حرفت درسته اما رویاس
دنیا همیشه ترکیب سفید و سیاهه
این عقده ها باعث میشه بیشتر تلاش کنی ن اینکه بشینی حسادت کنی
شعار نیست زندگی خیلی سخته خیلی
هیچ جا نیست که همه در رفاه کامل باشن
اینو من با پوست و خونم درک کردم
حقشونه همینان ک تو صف مرغ و پیاز و رای دادن و شعار و تظاهراتن
واقعا دارم حسادت میکنم
من برای ذره ذره پولام باید برنامه ریزی کنم تا اگه قیمتش دو برابر نشد بتونم چند سال دیگه داشته باشمش
امروز دوستم چون از فضای خوابگاه خودگردانش با امکانات کامل زیاد خوشش نیومد رفت یه خونه اجاره کرد ۳۰۰ پیش و ماهی ۲۵ تومن بدون اینکه بخواد استرس نداری بکشه
ایران ۹۰ درصدش همینجورین همه زیر خط فقر سفر و پاساژ و لباس پیشکش
ملت دیگه از سفره شون دارن میزنن
چقد خانواده سرنداری داره میپاشه
چقد زن خودفروش زیاد شده
چقد دزد زیاد شده
چقد بچه کار و زن زباله گرد زیاد شده
چقد جامعه مون کثیف شده همش بخاطر پول فقر
والا ما خودمون از فلسطین و لبنان بدبخت تریم
بچه های سیستان بلوچستان تو زیر زمین درس میخونن هیچی ندارن اونوقت هر سال چقد مدرسه هدیه میدن اینا
غریبه پرست ها
