غم تنها بودن بچم خیلی اذیتم می کنه

خیلی متاسفم که این وضعیت رو تجربه می‌کنی. این که پسر مهربون و اجتماعی داری، نشون می‌ده که تو به عنوان یک مادر خیلی خوب عمل کردی. احساس ناراحتی و نگرانی‌ت کاملاً قابل درکه، به خصوص با توجه به تجربه‌های سختی که داشتی.

در اینجا چند راهکار برای کمک بهت آورده‌ام:

1. **صحبت با پسر**: با پسر کوچولوت در مورد احساساتش صحبت کن و بهش توضیح بده که هر خانواده‌ای منحصر به فرده و داشتن یا نداشتن خواهر و برادر به معنای کمبود نیست. می‌تونی بهش بگی که چقدر خوش‌شانس هست که دوستان خوبی داره و شما هم همیشه کنارش هستید.

2. **فعالیت‌های گروهی**: سعی کن پسر رو در فعالیت‌های گروهی مثل کلاس‌های هنری، ورزشی یا بازی‌های گروهی شرکت بدی. این کار می‌تونه بهش کمک کنه تا بیشتر با همسالانش در ارتباط باشه و احساس تنهایی نکنه.

3. **حمایت از خودت**: به یاد داشته باش که تو هم نیاز به حمایت داری. صحبت با دوستان، خانواده یا یک مشاور می‌تونه بهت کمک کنه تا احساساتت رو بهتر مدیریت کنی و از این دوران سخت عبور کنی.

4. **تمرکز بر لحظات خوب**: سعی کن روی لحظات خوب و شادی‌هایی که با پسرت داری تمرکز کنی. این کار می‌تونه بهت کمک کنه تا احساسات منفی رو کاهش بدی و از زمان‌هایی که با هم می‌گذرونید لذت ببری.

5. **برنامه‌ریزی برای آینده**: اگر هنوز تمایل به داشتن فرزند دیگه‌ای داری، می‌تونی با پزشکت مشورت کنی و راه‌های مختلف رو بررسی کنی. اما در عین حال، به یاد داشته باش که هر چیزی در زمان خودش اتفاق می‌افته و مهم‌ترین چیز، سلامت و خوشبختی تو و پسرت هست.

عززززیزم درکت میکنم🥺

من دخترم ۹ سالش که شد دوباره اقدام کردم الان یه پسر دوساله دارم تفاوت سنیشون زیاده ولی راضی هستیم هم من هم شوهرم هم دخترم.. البته ما وضع مالیمون خوب نبود برا همون دیر اقدام کردیم برا دومی

چ مفصل گفتی افرین👌

ممنونم

عزیزم نگه داری کدوم یک از بچه هات حوصله ات زیاد بود؟سنتونم اگه دوس داشتی بگو

وقتی دخترم به دنیا اومد ۱۵ سالم بود راستش تو نگهداریش سهل انگار و بی پروا بودم مادرم بیشتر کمکم میکرد الان ۲۷ سالمه یه لحظه چشم از پسرم برنمیدارم الان حسو حال بیشتری برا بچه داری دارم... اون موقع ها سر به هوا بودم

دیر نشده انقد نگران نباش بفکر درمان باش ان شاءالله بازم بچه دار میشی