چقدر مامانامظلومن،بخداوقتی خودم مادرشدم فهمیدم چقدر مامانم سختی کشیده که۴تابچه بزرگ کرده
بچم غذانمی خوره غصه میخورم،یبوس میشه غصه میخورم،مریض میشه غصه میخورم،وهزارتاچیزدیگه
دغدغه هایی که تمومی نداره وآدم مدام نگران بچشه
خداهیچ پدرمادریو با بچش امتحان نکنه،خدایانگهدار همه بچه هاباش
به من مادرم نیروبده مادرخوبی برای بچم باشم،درآینده شرمنده خودم نشم که درحق بچم کوتاهی کردم
بخاطر همین مادر شدنو دوس ندارم
حس میکنم یه مسئولیت و دغدغه ابدی و همیشگیه🤕
میشه تا آنلاینی سه تا تاپیکای منو گزارش بزنی گلم
از تاپیک دوم به پایین
مرسی شناخته شدم
دعا میکنم خدا دلتو آروم کنه گلم
آره دقیقا داشتم به همین فک میکردم امروز مریض شدم نتونستم به بچم رسیدگی کنم
قدیما حیاط لود کوچه بود سخت نمیگرفتن همه میرفتن خونه همدیگه روزا میگذشت الان همههه فشار رو مادر بیچارس اقتصادم ک ماشالله
خب یه راهیه که آدم گاهی با اجبار باید انتخابش کنه چون بچه نیوردن رنج بررگتریه پس مجبوریم بچه آوردنو انتخاب کنیم
منم ۵ساله بخاطر این همه مسولیت نیوردم
ولی الان اقدامم
باز یه وقتا میترسم...
اکثر وقتا حوصله خودمم ندارم چ برسه بچه...
