یعنی شما اگر باکسی دوست باشید معایبتون رو از همون اول برای طرفتون رو میکنید (ظاهری اخلاقی.....) نه .
پسراهم همینطور اتفاقا نقش بازی کردن تو چندساعت کنار هم بودن چیز سختی نیست .خیلی راحت معایب خودشون رو پنهان میکنن معایب خانوادگی و فرهنگیشون پنهان میمونه .
حتی اگر بعد چند مدت بقول شما رو هم بشه اصولا درگیر احساسات شدن و نادیده میگیرن. اگر هم نگیرن. یسال عمرشون و احساسشون حدر رفته و چه بسا تو این تایم فرصت های دیگه رو از دست دادن.
پس ریسک در هردو هست.
مهم اینه که اصولی با صداقت تمام. زمان و عقل برای شناخت بزاریم بدون درگیری احساسی که مانع تصمیم درست بشه و از همه مهمتر اگاهی ب نیت طرف مقابل که بعد دوسال نگه هدفم دوستیه ازدواج نیست بزاریم. حالا یکی طبق عقاید و چهارچوبش ترجیح میده این شناخت زیر نظر خانواده ها صورت بگیره. یکی ام دوستی رو ترجیح میده. فقط باید بیاد داشت که هدف در هر دوی اینها اشنایی هست نه عاشقی.هدف رسیدن ب شناخت درست و واقعی هست نه نمایش ایده ال ها و ارزو ها