با آدمی که همیشه متوقعه و فکر میکنه چون تو زندگیش فلان تجربهی سخت رو داشته حق داره با بقیه هر طور که دوست داره رفتار کنه، چجوری باید رفتار کرد؟ مگه آدمها نباید بالآخره یه جایی به شعور و درک و آگاهی برسن؟ من خودم یاد گرفتم از کسی توقع نداشته باشم چون در نهایت اینجوری خودم آرامش بیشتری دارم، اما این آدم با توقع بیش از حد از بقیه هم باعث آزار خودشه هم دیگران. راستش ته دلم یجوری دلم هم براش میسوزه که انقدر این دنیا رو جدی گرفته. 💔