تو بچگی نامزد پسرعموم شدم یعنی خانوادم خواستن

عزیزم فامیلهای ما همه همینطور هستن منم خودم قبلاً ی مشکلی همینجوری داشتم ولی من هیچیش رو دوست نداشتم واسه همین نتونستم قبول کنم هیچوقت چون داداشم پشتم بود مجبور نشدم... ولی خیلی داشتیم تو فامیل که همینطور بودن و وقتی با هم هم‌صحبت شدن و رفت و آمد کردن بیش از حد به هم علاقه مند شدن.. پسر 17ساله الان خیلی بچه اس یکی دوسال صب کن بعد میفهمی بهش علاقه داری یان چون تو این مدت از لحاظ رفتار و قیافه به شدت تغییر میکنن ..باید بلوغشون تموم بشه تا از احساسات و رفتار و حتی قیافه شون مطمئن شد.. منم دقیقا همسن الان تو بودم پای انتخابم وایسادم و قبول نکردم در کل پشیمون نیستم ولی ی وقتا پشیمون میشم چون خیلی دوسم داشت و بعد اون فک نکنم کسی واقعی دوسم داشته چون هیچکدوم مثل اون نبودن...حالا حالا هم از رفتارش معلومه فراموشم نکرده ...

خیلی از این نفرت ها با حرف زدن و ابراز علاقه حل میشه اگه دیدی نشد هیچوقت باهاش ازدواج نکن