من یه دختر یکسال و نیم دارم، خودم ۲۵ سالمه، همش فکر آینده ام...فکر پیری م...نه طلایی پس انداز دارم، نه پول...خیلی میترسم از روز مبادا...لیسانس دارم ولی خب نمیتونم با بچه از ۸ تا ۵ بعد ظهر کار کنم...حتی چند جا رزومه فرستادم ولی تا رفتم که برم نشد مادرم سختش بود همه روز بچه رو نگه داره، حقم داره...خیاطی بلدم...چرخ حرفه ای ندارم خودمم حرفه ای نیستم...ولی بلدم تقريبا..
نمیدونم خیاطی کنم، درس بخونم و کنکور بدم برم دانشگاه یه رشته خوب با بازار کار بهتر بخونم...مثل پرستاری یا چه میدونم...دوست دارم فعال باشم...غصه آینده رو میخورم...چیکار کنم..بچه بودم دوست داشتم پزشک شم چقد مفید و فعال بودم نوجوانی...
