سختی و مشکلات و نداشته هام رو میذارم توی یه کفه ترازو و آسانی ها و شادی ها و داشته هام رو توی کفه ی دیگه
و دومی سنگین تره و این یعنی احساس خوشبختی
ولی اینکه از داشته هام راضی باشم دست خودمه
مثلا طرف خونه ی ۸۰ متری داره ولی بجای لذت بردن ازش فقط فکر اینکه که چرا خونه ی بزرگتر نداره
طرف یه بچه ی سالم و موفق داره ولی همش فکر اینه که چرا بچه اش مثل بچه ی فلانی نیست
و…..
مقایسه کردن داشته هامون و لذت بردن ازشون و احساس خوشبختی کردن رو از یادمون میبره