من بخاطر یه چیزی که بسیار باارزش بوده و از دست دادم حدود 1ماه و نیم هست که ناامید شدم و خیلی از وقتا میگم ای کاش میمردم ولی این وضعیت نداشتم شدم مرده متحرک از طرفی با کسی هم نمیتونم صحبت کنم دارم از درون منفجر میشم
بقدری که سیستم بدنم بهم ریخته اصلا اشتها برا غذاخوردن ندارم خیییلی کم اگه باشه که گرسنه بشم فقط میخورم چیزی که نیاز بدنم تامین بشه هر شب گریه بخدا کم آوردم
نمیدونم چکار کنم
از طرفی با سردرد و پیشونی درد و چشم درد های زیاد میترسم تو 19 سالگی میگرن بگیرم
میشه بپرسم چه چیزی یا چه کسی رو از دست دادی؟
منظورت اکسه ؟
اگه مشکلت کنکوره طاقت بیار
فقط میتونم بهت بگم هر چیزی که بابتش ناراحتی سال دیگه برات ذره ای اهمیتی نداره و ممکن سال دیگه به خودت بخندی که بابت چه چیزی ناراحت بودی
دوباره تلاش کن سنی نداری که خوشبحالت دغدغه ت تو ۱۹ سالگی اینه من ۱۹ سالگیم عروسیم بود تو نوزده سالگی یکسال ارز دانشگاهمو خونده بودم انواع اقسام مدرکای فنی حرفه ای داشتم گواهی ناممو گرفته بودم و از اونجایی که برای بزرگ شدن عجله داشتم بااینکه تک دختر بودم و در رفاه کامل با کلی خواستگار یک پسر بجه ننه ازدواج کردم و از ۱۸ سالگی بده و بگیر من با مادرشوهر شیطانم شروع شد الان ۲۶ سالمه کمی دخالتاش کمتر شده ولی حس میکنم زود بود برای اینهمه دست و پنجه نرم کردن با ادمایی که بویی از انسانیت نبردن
سن شما که بودم انگار دنبالم کردن فقط میخواستم به جایی برسم که خودمم نمیدونم همش فکر میکردم همه پشت سرم حرف میزنن اگه به فلان چیز نرسم ولی تهش چیشد الان خودمم و خودم و خاطرات خوب بچگیم و زخمایی که بهم توسن کم زدن
عجله نکن رفیق اول راهی...
