ازدواج کنم یا نه

ولی مهمه...

خب کنارش باشه ازدواج نکنه چرا شمارو تو دردسر میندازه

وا چ بد ولی تو کوتاه نیا اصلا بگو اونی ک باید خوشش بیاد منم بنظرم

تنها چیز مهم نیست

چون خودم تک عروسم و ۴تا خواهرشوهر دارم و پدرشوهرم نابیناس یعنی باید۲۴ساعته در خدمت اونا باشه همسرت..وظیفه اشه ولی شما که شرایطو میدونی و شرایط خودتم اینه نباید قبول کنی اونم بره بایکی ازدواج کنه هم سطح خودش....زندگی با مادرشوهر بزرگترین اشتباه دنیاست.شما که عزیزم هنوز اول راهی رشته خوبی هم قبول میشی مطمین باش وارد دانشگاه بشی موقعیت بهتر برات میاد

ببین اصلا عجله نکن، بعدا مورد زیاد پیدا میشه، تنها چیزی که میتونم بهت بگم اینه که فعلا تمام تلاشتو روی درس بذار که یه شغل و درامد خوب بتونی برای خودت بسازی، خواستگار هست زیادم هست نگران نباش، هرچی سطح خودتو بالاتر ببری به مراتب خواستگار های بهتری برات پیدا میشه، واقعا 19 سالگی سن ازدواج نیست من خودم رو که با 19 سالگیم مقایسه میکنم میبینم زمین تا اسمون دیدگاه به زندگی تغییر کرده. الان فقط وقت خودشناسیه برای شما  

ایندفعه رو نباش

ببین چند تا مسئله هست

 اولا اگه ازدواج کنی درگیر زندگی میشی هی بیا برو خرید و مهمونی و سفر فکرت درگیر میشه از درست میمونی خدای نکرده زحماتت هدر میره

دوما با خانوادش بخوای تو یه ساختمون زندگی کنی واقعا سخته حتی اگه خیلی محترمم باشن بازم رو زندگیتون نظارت دارن و نظر میدن کجا بودین کی اومده بود خونتون فلان رو تربیت بچه کاملا تاثیر دارن

سوم. شرایط مالی موقعیت و وضعیت خودت و اونو مقایسه کن بهش فک کن اینم اون وابسته خانوادشه فک کنم ولی تو خودت شرایط مستقل شدنو داری میتونه مشکل ساز باشه

به دوری از خانواده فک کن اگه انشالله پزشکی شهر دیگه قبول شی چیکار میخوای بکنی میزارن بری؟ (اینجاست که خانوادشم نظر میدن) 

درسا زیاد آیا شرایط بچه دار شدنو خواهی داشت؟ اینم درنظر بگیر اگه ردش کنی بعدا حسرتشو نخوری چرا رد کردم

انشالله موفق باشی عزیزم.من با تجربه۱۷ساله اینارو بهت گفتم خودم ۱۷ساله زندگی مشترک دارم و میدونم پسر مامانی ادمو پیر میکنه.به امید موفقیت شما ... به نظرم موقعیت داری مهاجرت کن واقعا عالیه