کلا تو خونم رفت و آمد زیاده. مهمون حبیب خداست. هرکی ک میاد تو خونم براش سنگ تموم میزارم. انواع غذا و دسر، لبخند از لبام پاک نمیشه، اسباب بازی و خوراکی بچها جدا.
یه جاهایی آدم خسته میشه. خواهر شوهرام میان خونم یه هفته یه هفته. از صبح تا ظهر تدارک ناهار میبینم، اونم با یه دختر یکساله نق نقو، ظهر تا شبم تدارک شام. توقع داشتم حداقل تو ظرف شستن کمکم کنه. یا بگه خواهر بچتو بده من نگهدارم برات :)
تازه غیر مستقیم کلی تیکه میندازن بهم ولی من بخاطر شوهرم صبوری میکنم و با لبخند میگذرم ازشون.
چرا بعضیا انقد دل شکستن براشون راحته اونوقت من...
