۱۰ساله منتظر بچه‌ام
چندبار آی وی اف و آی یو آی کردم نشد که نشد...شوهرم اسپرمش ضعیفه...
خیلی خدارو صدا کردم و قسمش دادم که به منم بچه بده ولی صدامو نشنید..گریه هامو ندید..کلا افسرده شدم..زندگی رو پوچ و یکنواخت میبینم...هییییچی خوشحالم نمیکنه..دوست ندارم هیجا برم...شاید بعضی وقتا از سرمجبوری برم خونه بابام...ولی ته دلم شاد نیست..نمیتونم بگم و بخندم..
لطفا اصلاااااا نصیحتم نکنید...چون شما جای من نیستید...فقط اوناییکه درد منو کشیدن میدونن من چی میگم و درکم میکنن
پس اگه میخوای نصیحت کنی پست نذار و بدتر حالمو بد نکن...
اینم بگم به هییییییچ وجه نه من نه شوهرم قبول نمیکنیم بچه ای رو به سرپرستی بگیریم...چون تا بچه خودمون نباشه نمیتونیم بهش عشق بورزیم و دوستش داشته باشیم...پس لطفا این پیشنهاد رو بهم ندید که حتی یک درصدم قبول نمیکنم...
فقط ازتون میخوام با دلای پاکتون واسمون دعا کنید که خدا واسمون معجزه کنه که خودم باردار بشم و فرزند سالمی بدنیا بیارم و دلمون شاد بشه و دوباره به زندگی برگردم...چون واسه خدا معجزه کاری نداره...من به معجزه های خدا ایمان دارم😭😭🙏🙏
