چند وقت پیش توی یه پست یه خانومی یه حرفی زد که توهین به تمام خانوم‌های عالم بود(اینکه زنها عقل ندارن و یکی بهشون محبت کنه زود خر میشن...) آخه این چه حرفیه واقعا؟؟🤣 من ریپلای کردم گفتم خودت اینجوری‌ای جمع نبند ...اینقدر با این حرف من فشار اومده بود بهش رفته بود دونه دونه پستهای قبلی منو حفظ کرده بود که آره شوهرت فلانه! احساس تعرض به اعتمادی داشتم که اون لحظه که ناراحت بودم اینجا چیزی نوشتم به اشتراک گذاشتم و اونم از شخصی که خودش اعتراف به ناقص‌العقلی خودش داره!توقع داشت همه واسش کف بزنن بگن آره ما توانایی فهمیدن نداریم و همیشه باید یه مرد/پسر/نوزاد چند ماهه پسر😑 کنارمون باشه که بهمون بگه چیکار کنیم و نکنیم...
من اگر هفت هشت ماه پیش بعد ار ۴ سال زندگی عاشقانه و محترمانه چند روزی مشکل داشتم که اولا به خودم مربوطه و واقعا ممنونم از دوستانی که کمکم کردن و آرومم کردن...دوستایی که واقعا تو قلب ادم نفوذ میکنن.
دوما اینقدر عاقل بودیم که روی نواقص رابطمون کار کردیم و برطرفش کردیم و الان از همیشه احساس رضایت بیشتری از زندگی مشترکمون داریم و فهميديم دلیلش به خاطر مهاجرت و سختی تغییرات زیاده که حساس و اسیب پذیر شدیم...
اگر اینجا از سختی‌ها و ناراحتی‌هامون میگیم چون بارها دیدم کسی که از خوشحالیش گفته در جواب گفتن خب که چی!به ما چه؟حالا پُز چیو میدی به ما؟ دیگه رغبتی به آدم نمیمونه که شادیشو هم به اشتراک بذاره...
سوما پدر و همسر و کلا اطرافیان من حداقل اینقدر به مقام انسانی نزدیکن که به خانوم‌ها بعنوان جنس درجه دو نگاه نکنن و هیچوقت هیچکس باعث نشده که من از دختر بودنم شرم داشته باشم یا به فهم زنها شک کنم
📍خلاصه این متن رو اینجا میذارم که اگر روزی شخص دیگه ای یا نظر من مخالف بود و خواست به پستهای قبلیم سر بزنه که مثلا آتو و نقطه ضعف پیدا کنه😆 بگم روی شخصیتت کار کن!من خللی تو زندگیم حس نمیکنم تو هم دنبال زیربغل مار نگرد🤭
