دقیقا منم با خانواده همسرم همینطوریم.از اینور من محبت میکنم،از اونطرف جوابش بی محلی و قیافه گرفتن و بی احترامی.
مخصوصا خواهر شوهرم که هی من از کاراش دندون رو جیگر میذارم و خودمو اروم میکنم.
به هر حال منم مدلم اینطوریه،حتی وقتی بی احترامی میکنن،بازم در همون لحظه بهشون محبت میکنم.
به قول معروف میگن،باران که شدی مپرس که این خانه ی کیست،
من با خودم میگم این شخصیت منه،بذار اونا هرجور میخوان باشن.
منم تصمیم گرفتم خودم بهشون اطلاعاتی از بارداری و سونو و زایمان ندم.به همسرمم می گم که اصلا چیزی نگه.
اگه برای خودشون مهم بود و چیزی ازم پرسیدن می گم.اگه نپرسیدن نمی گم هیچی.
این فکر آرومم می کنه
بهتر منت بذار سر شوهرت خانواده من انقدر هوامو دارن خانواده تو چه بی تفاوتن
نگو که درد من از تو بدتره من بچه ی اولم هست.خودشم نوه ی اول پسری شون میشه بچه ام اصلا به قول تو به روم که نمیارم خونشون رفتنی هیچ انتظار داره مادرشوهرم برم براش کارهم بکنم رفتنی اونجاهم باید غذا و ظرف و کلا همه چی بامنه تک عروسم برادرشوهرهام بزرگتر از شوهرم هستن ازدواج نکردن
بچه ها از تک تکتون ممنونم به خاطر وقتی که برام گذاشتین .ایشالله قلب آدم ها فقط و فقط از مهر و محبت و عاطفه پر باشه .
از حسودیشونه خواااااااهر. بذار بتتتترکن از حسودی. من کلا از خونواده همسرم هیییییچ توقعی دیگه ندارم خونشونم نمیرم اینطوری راحت ترم حداقل نمیبینمشون دیگه. وقتی میبینمشون حالم خیلی بد میشه. مامانش که تا حرف بچه میشه رنگو روش یه جوری میشه و زود حرفو عوض میکنه دنیا تو سرش خراب میشه اگه من باردار بشم یه روزی. خدا شر دشمنامونو کم کنه انشالا .والا
