من میخوام خوب فکر کنم اما باید قبول کنم زندگی غمگینه برایه اینکه ادمه خوشحالی باشم اول از همه باید یه دیوانه باشم ک از هیچی سردرنمیاره و نمیفهمه و در واقعیت این فهمیدنه ک عذاب میده،،، یه زمانی فشار روحی اذیتم میکرد ،الان درد جسمی گاهی امیدوارم گاهی ناامیدترین ادمه رویه زمینم ک دیگه نمیتونه ادامه بده و انگار تمامه ادماتوزندگی باهاش یه مسابقه دو گذاشتن ک بزنن ازش جلو و گاهی تلاشی ک حس میکنی رویه تردمیله، فقط داری میدویی و ب هیچ جایی نمیرسی ،گاهی شاکرم از خدا و گاهی شاکی ترین ادم ، وقتی میبینی همه جا بدبختی ریخته و هر کی یجور داره با زندگی دست و پنجه نرم میکنه ،،اینکه درمانی نیست برایه هیچ چیز و فقط میتونی کنترل کنی ،،،اینکه زندگی یه زندونه حسرته ،،،یه زندونه ارزوعه پراز چیزایی ک میخوای و نمیشه،،، زندگی یه زندون از اسارته فکریه ،، گاهی دوست دارم بچه ای داشته باشم و گاهی حس میکنم خودمم تو این دنیا اضافی ام ،،،،این تکرار روزا بدجور خستم میکنه و من دیگه حوصله ای برایه بی حوصلگیام ندارم ک بتونم برطرف کنم و گاهی دوست دارم فقط همه چی یهویی متوقف شه و چشامو ببندم و تو هیچ دنیایی نباشم ،،ترس از مردن و شروع کردن تو دنیایه دیگه تصورش واسم سخته،،، واسه من هر کی راجبه هر چی بخواد حرف بزنه هر توضیحش اضافس من نباید خیلی زود ب انتها میرسیدم یا من تند دوییدم یا راه کوتاه بوده چقدر حرف تو دلم بود سحر
۲:۱۴شب
